Jaap Mooy - Surrealistic Figures - Verkocht

Een originele pentekening van de Bergense kunstenaar Jaap Mooy (1915-1987) (géén herdruk)  surrealistisch beeld van een standbeeld achtig figuur met een slang / serpent om zijn middel en een verborgen figuur verstopt in de fundering van het beeld. 

Zeldzame kans op een origineel werk van Mooy, met verborgen overgetekende onderdelen zichtbaar in het licht krijgt de kijker ook een inkijkje in de werkwijze van de meester, zeer mooi donker werk met signatuur linksonder. 




Opgeleid tot smid en bankwerker, komt eind jaren dertig via Charley Toorop in aanraking met de beeldende kunst. Toorop adviseert hem geen kunstenaarsopleiding te volgen, maar juist autodidact te blijven. Met zijn Cobra-achtige, dan weer surrealistische of meer naïef-expressieve kunst is Mooy niet in een stilistisch hokje te plaatsen. Hij is een Einzelgänger, maar bovenal een geëngageerd mens. De ervaringen die opdoet tijdens de Tweede wereldoorlog komen tot uitdrukking in zijn vele collages, tekeningen en (schroot)sculpturen. Hierin neemt hij stelling tegen machthebbers, tegen systemen en afhankelijkheid, en komt hij juist op voor de slachtoffers.


De Bergense kunstenaar Jaap Mooy, opgeleid tot smid en bankwerker, komt eind jaren dertig via Charley Toorop in aanraking met beeldende kunst. Toorop adviseert hem geen kunstenaarsopleiding te volgen, maar juist autodidact te blijven. Met zijn Cobra-achtige, dan weer surrealistische of meer naïef-expressieve kunst is Mooy niet in een stilistisch hokje te plaatsen. Zijn vroege werk laat verwantschap zien met Cobra, maar einzelgänger Mooy wil geen lid worden van deze beweging. Wel neemt hij in 1964 met Karel Appel en Lucebert deel aan de Biënnale van Venetië. Zijn ideeën over de wereld drukt Mooy ook uit in zogenoemde kijkkastjes: montages van allerlei materialen, gevonden voorwerpen en teksten, die soms lezen als een persoonlijk dagboek, soms als 'berichten uit de samenleving'. In zijn werk op papier zet hij een chaotische, beklemmende wereld neer. Uit schroot bouwt hij sculpturen die vaak de menselijke gestalte als uitgangspunt hebben. Telkens opnieuw proberen kinderen, mensen, dieren en engelen zich te ‘verheffen’: als strijder, generaal of dictator, als kind, meisje of vrouw, als dier, vogel of Icarus. Zijn latere beelden vertonen raakvlakken met het absurdisme, waarin de waanzin van het dagelijks leven een terugkerend motief is.

Gevoed door zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog spreekt Mooy zich in zijn werk uit tegen machthebbers, tegen systemen en afhankelijkheid en komt op voor de slachtoffers. De tentoonstelling laat zien hoezeer Mooy gegrepen werd door politieke en maatschappelijke gebeurtenissen uit de jaren vijftig tot tachtig van de vorige eeuw. Met zijn kunst reageert hij direct en fel op situaties waarin misdaden tegen de menselijkheid worden begaan, zoals tijdens de Hongaarse Opstand in 1956. Politieke hoofdrolspelers, maar ook religieuze leiders schildert hij af als daders.

Tegenwicht biedt het werk uit Mooys laatste jaren, waarin hij zich opnieuw laat inspireren door de wereld van het kind. Hij neemt tekeningen en verhalen van kinderen op in zijn werk en tekent vaak samen met zijn buurmeisje Jessica. Het leidt tot een serie werken waarin Mooy de wereld laat zien waarnaar hij verlangt: een onbedorven wereld, voordat opvoeding, scholing, religie en maatschappij ons naar zijn idee dwingen in een keurslijf.