Dré Devens - 90-F-IV | Geometrisch-abstracte tekening - ingelijst - Verkocht

Minimalisme ten top, dat is wat beeldend kunstenaar Dré Devens (1946) met zijn potloodtekeningen maakte. 
Deze unieke, geometrisch-abstracte tekening van zijn hand is gemaakt in 1990 en draagt de titel '90-F-IV'.  Je moet bijna met je neus op het werk staan om de paar geel-groene lijnen te ontdekken. Tussen de paar gekleurde lijnen heeft de kunstenaar een "witte" (bijna onzichtbare) verticale lijn in het papier gestanst.
Het werk is linksonder met potlood gesigneerd en gemaakt op stevig papier. Het is ingelijst in een wit aluminium BARTH-wissellijst met ontspiegeld glas. Kan zo aan de muur!
Achterop het blad heeft de kunstenaar zijn werk nogmaals gesigneerd en voorzien van titel. Zie laatste foto.
N.B.: Foto's zijn gemaakt met verschillende belichting omwille van het contrast en de zichtbaarheid van de lijnen op foto te verbeteren...
Foto's maken deel uit van de beschrijving.

Over de kunstenaar:
André Jules Marie Johan (Dré) Devens werd in 1946 geboren in Heerlen.  Hij heeft zich ontwikkeld tot edelsmid, beeldhouwer en monumentaal kunstenaar. Hij woonde en werkte vrijwel zijn gehele loopbaan in Maastricht.
Hij volgde van 1962 tot 1968 de kunstopleiding voor edelsmid aan de Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht. Aansluitend studeerde hij enkele jaren in Amersfoort aan de Akademie voor Beeldende Vorming, gevolgd door een jaar TNO (Plastic Werkplaats) in Delft. In 1979 en in 1984-1985 was Devens leerling aan de Jan van Eyck academie in Maastricht.
Dré Devens heeft een indrukwekkend oeuvre op zijn naam gezet, zijn werken zijn op talloze plaatsen in binnen- en buitenland geëxposeerd zowel solo als in groepsverband.  Voor meer info, zie weblink onderaan.

Tuur Devens, jongere broer van Dré, over het werk van zijn oudste broer:
"Een streepje is een streepje. Of toch niet? Moet ik het een betekenis geven of niet? Stelt het iets voor? Een scheiding tussen twee vlakken?, een horizon?, een weg? Verwijst het streepje naar iets, of is het gewoon een streepje zonder meer? Verwijst het dan alleen naar zichzelf? Speelt mijn broer met dat gegeven? Is het alleen de vorm die telt? En moet je er geen inhoud achter zoeken?
Voor mij blijft een rechte lijn in Dré's werken een rechte lijn. Zijn werken zijn composities van lijnen, in kleuren, in verschillende maten en diktes. Punt. 

Een groenige streep, zonder beginpunt, zonder eindpunt. Ze raakt onderaan het blad de lijst, wekt de suggestie dat ze oneindig ver kan doorlopen. Een streep, hangend in een lege ruimte, zwevend op een vlak. Het gelig streepje loopt boven de groene streep. Het begint ergens links en gaat schuin omhoog. Ook dit streepje kent geen echt begin, geen echt einde.

Lijnen duiden vaak een grens aan, bakenen een vlak af. Bij Dré is dat niet het geval. Zijn lijnen stralen een onvoltooidheid uit, de ene keer bijna onzichtbaar, de andere keer helder.
Ik associeer Dré's composities in 2D wel eens met het 'merzen' van Kurt Schwitters van een eeuw geleden. Schwitters maakte collages uit uitgeknipte woorden (zoals 'merz' uit 'Commerzbank'), uit teksten, materialen, om zo de kunst, in de lijn van de dadaïsten, te bevrijden van traditionele materialen en technieken. Dré knipt geen letters of woorden uit, maar als het ware strepen, en maakt er collages mee, een reeks waar geen einde aan zal komen. Hij schikt en schikt, steeds opnieuw, om strepen, traditionele grensbepalers, te bevrijden van hun voorbeschiktheid en om ze ruimte te geven, een oneindige ruimte. Dré's kleurpotloodtrekjes herhalen zich in talloze variaties met minieme verschillen, zoals de repetitieve, minimale muziekcomposities van Steve Reich, Philip Glass, Simeon ten Holt, en al de anderen. (...) Een kunstwerk van Dré neem je in je op, in vertraging, in verstilling. Van de werken van Dré gaat een rust uit. Ik ervaar de verstilling als een genot. Steeds opnieuw.

Dré gebruikt een heel speciaal lichtgroen. Hij kleurt daarmee zijn lijnen, maar geeft ook ruimtelijke werken of readymades die kleur. (...) Ik pleit, analoog aan het speciaal blauw van Yves Klein, het Kleinblauw, voor invoering van de term Devensgroen.

Een streep, een lijn, een kleur, hoe fijn ook op een vlak, op een object, in een ruimte, brengt een metamorfose te weeg. In zijn reeksen schuift Dré heel minimaal en telkens opnieuw met lijnen. Hij bruuskeert het vlak of de ruimte niet, hij geeft aan de vaak dunne streep een zacht tikje, maakt een bijna onzichtbare verschuiving. En toch krijg je een wijziging, niet alleen in de ruimte, op het vlak, aan het object, maar ook en vooral in de perceptie. Je kijkt even toe, dan nauwkeuriger, preciezer, anders, je stelt je vragen over de vorm. Overstijgt dit streepje de werkelijkheid van het vlak? Vervolmaakt het de werkelijkheid? Sublimeert die kleine toevoeging van een streepje verf in een kelder de ruimte? Ik val in herhaling: Dré's strepen sluiten geen ruimte af, maar openen een ruimte, verruimen de ruimte."

Bron & meer info: www.dredevens.nl