Jan Sluijters - Litho van baby in pasteltinten

Deze litho komt uit de nalatenschap van  beeldhouwer Theo van Reijn. Hij was een tijdgenoot van Jan Sluijters en won net als hij de Prix de Rome. Onder collega-kunstenaars was het vrij gebruikelijk dat er werk werd geruild of cadeau werd gedaan bij gelegenheid. 

Jan Sluijters (1881-1957) werd in 1901 een leerling van de Rijksakademie van beeldende kunsten samen met Leo Gestel. Gestel en Sluijters bleven veel contact houden. Zijn eerste tekeningen verschenen in het sensatieblad Geïllustreerd Politie-Nieuws. In 1904 won hij de prestigieuze Prix de Rome.
Sluijters schilderde naast landschappen en stadsgezichten vooral veel portretten. Hij is vooral bekend om zijn vrouwenportretten, al of niet naakt, en in wat mindere mate om zijn kinderportretten, (waarvan dit er één is). 
Sluijters schilderde in alle stijlen, maar altijd figuratief. Het schilderij De profeet Elisa wekt de zoon der Sunamitische vrouw tot leven, waarmee hij de Prix de Rome won, was nog in academische stijl. Voor zijn kennismaking met het Fauvisme en postimpressionisme was zijn stijl gebaseerd op het symbolisme en de art nouveau. Door zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever en sloot meer aan bij het kubisme en het futurisme. Gedurende deze periode liet hij zich ook inspireren door Kees van Dongen en Piet Mondriaan. Samen met Mondriaan en Leo Gestel werkte hij eveneens in de stijl van het luminisme. Dit vernieuwde de Nederlandse schilderkunst en leverde Sluijters een reputatie op als pionier van het Nederlandse modernisme. Deze waardering geldt vooral voor zijn werk uit de periode van 1906 tot 1916. (Bron: Wikipedia)

Na de geboorte van zijn drie kinderen Jan, Rob en Liesje is Jan Sluijters  zich gaan toeleggen op portretten van baby's en kinderen. In een tijd waarin fotografie niet algemeen was, werden die goed verkocht.

De binnenafmetingen van deze litho zijn 18x22 cm.