Guillaume Le Roy - Grote Ets "Hoe dichter bij de Dichter" - E.A. exemplaar - potloodgesigneerd

• Naamsvarianten Guillaume Leroy, Guillaume le Roy, Guillaume Louis Le Roy,

Voormalige docent van de Kampense kunstacademie.
Le Roy gaat in 1958 naar de Rietveld Academie (Kunstnijverheidschool Amsterdam afd. vrije grafiek) en specialiseert zich in tekenen en grafiek. Na zijn afstuderen In 1962 trekt hij naar Frankrijk. Daar leert hij de Nederlandse schilder Bram van de Velde en de Italiaanse beeldhouwer Giacometti kennen, die hem blijvend beïnvloeden. Zo leert Van de Velde dat het om persoonlijke ervaringen gaat, niet om de realiteit. Eenmaal terug in Amsterdam in 1963 kan Le Roy van weer van vooraf aan beginnen.
Vaak geïnspireerd door poëzie, bijv. Baudelaire, Lautreamont, Bert Schierbeek, maakt hij kleine series houtsneden of etsen op groot formaat, meest voor bibliofiele edities. Le Roy maakt geen illustraties bij hun poezie, ze vormen het startsein voor zijn eigen verbeelding. Het onzegbare zichtbaar maken vindt hij de belangrijkste taak van een kunstenaar.
Hoewel hij een kleurige periode heeft gekend, zijn zwart en wit voor hem altijd het belangrijkst gebleven, later verlevendigd door een klein element in een primaire kleur.
Le Roy is een gedreven en zeer oorspronkelijk graficus met een klein publiek, hetgeen verband zal houden met zijn lyrisch-abstracte en mystieke instelling, geestverwant aan H.N. Werkman en H. van Kruiningen.
"Ik leef in een droomwereld van fantasiën, met mijn geestelijke onderwereld als bron. Het gaat in mijn werk om wat je oproept, niet wat je neerzet" zegt Le Roy over zichzelf in zijn biografie.
Om het onzegbare te verbeelden gebruikt hij bij zijn houtdrukken twee hulpmiddelen: houten planken -vaak uit slooppanden- en donkere kleuren. Door verweerde planken te gebruiken krijgt hij de structuur van het hout goed op papier. Over zijn kleurgebruik zegt hij: "Uiteindelijk zoek ik natuurlijk het licht. Maar zonder mysterie is er geen helderheid, zonder vragen bestaan er geen oplossingen. Wie het daglicht zoekt kan niet zonder het besef van het nachtelijke donker."
In zijn kunst worden de essentiële kenmerken van de grafiek voortdurend meer geprononceerd. Op die manier heeft hij de ets en de houtsnede tot hun oorsprong teruggebracht: het aftasten van het licht in het zwart-wit en het zoeken naar 'kleur' in de toon en het contrast. Zijn werk is indringend en monumentaal in oprijzende abstracte vormen.
(bron: Kunstbus)