Kees Spermon - Ets/Aquatint, titel "Soldaten ".

Hoewel zijn voorkeur uitging naar het tekenen en grafisch werken werd hem kort na zijn academieopleiding in Rotterdam in het begin van de jaren zeventig tweemaal de Koninklijke subsidie voor vrije schilderkunst toegekend. Zijn werk is inmiddels opgenomen in de collecties van Museum Boymans-van Beuningen en het Haags- en Arnhems Gemeentemuseum.

Steeds keert op Spermons tekeningen, grafiek en schilderijen de menselijke gestalte terug. Op zijn vroegere prenten stappen figuren uit een dicht weefsel van nerveuze lijntjes te voorschijn. Elk moment kunnen ze als een vreemde samenloop van krassen weer in hun identiek getekende achtergrond verdwijnen. Een achtergrond die er niet mocht zijn, want Spermon wilde illusies van ruimte of horizon uitbannen.

Later, op pastelgetinte schilderijen, verschijnen er net zo onnadrukkelijk twee of drie langgerekte figuren. Ze turen stram voor zich uit, lopen ernstig een helling op of staan op het punt de liefde te bedrijven. Deze anonieme passanten hebben alles en tegelijkertijd niets met elkaar te maken. Hun lot is hetzelfde, alleen de weifelende gang daar naartoe wijkt af.

Hoewel zijn voorkeur uitging naar het tekenen en grafisch werken werd hem kort na zijn academieopleiding in Rotterdam in het begin van de jaren zeventig tweemaal de Koninklijke subsidie voor vrije schilderkunst toegekend. Zijn werk is inmiddels opgenomen in de collecties van Museum Boymans-van Beuningen en het Haags- en Arnhems Gemeentemuseum.
Steeds keert op Spermons tekeningen, grafiek en schilderijen de menselijke gestalte terug. Op zijn vroegere prenten stappen figuren uit een dicht weefsel van nerveuze lijntjes te voorschijn. Elk moment kunnen ze als een vreemde samenloop van krassen weer in hun identiek getekende achtergrond verdwijnen. Een achtergrond die er niet mocht zijn, want Spermon wilde illusies van ruimte of horizon uitbannen.
Later, op pastelgetinte schilderijen, verschijnen er net zo onnadrukkelijk twee of drie langgerekte figuren. Ze turen stram voor zich uit, lopen ernstig een helling op of staan op het punt de liefde te bedrijven. Deze anonieme passanten hebben alles en tegelijkertijd niets met elkaar te maken. Hun lot is hetzelfde, alleen de weifelende gang daar naartoe wijkt af.