Harrie Gerritz - Ets, De rode toren

Harrie Gerritz noemt zich een landschapschilder, maar het zou lang zoeken zijn naar een landschap zoals hij dat schildert. Zijn belangstelling gaat uit naar ‘tekens’, naar concepten, naar vormen die in de natuur niet voorkomen – het vierkant bijvoorbeeld. De kunstenaar ‘creëert’ het vierkant door een verbinding te maken van horizontale en verticale lijnen, zoals een horizon en een kerktoren, of een rivier en bomen. En hij houdt zich bezig met het ‘geconstrueerde landschap’, waaraan de mens geometrische vormen heeft toegevoegd: de blokvormen van een huis, een stoeptegel of een hek.
Harrie Gerritz toont ons in een gereduceerde, intense vorm hoe hij dat landschap beleeft. Daarbij valt op dat hij zowel aan het landschap als aan zijn schilderijen een actieve rol toedicht: hij spreekt van ‘tekens uit het rivierenlandschap’, om aan te geven dat er communicatie plaatsvindt, dus meer dan eenzijdige observatie. Ook met zijn schilderijen is dat zo: ‘Het werk geeft zelf aan of er nog iets mee moet gebeuren’.
De boven de werkelijkheid uitgetilde landschappen lijken van een heldere eenvoud. Toch zindert elke lijn en elk kleurvlak van de bezieling die Harrie Gerritz in dat landschap ervaart. Zelf kind van het Nederlandse rivierenlandschap, onderzoekt Harrie Gerritz in zijn werk een reeks vragen over het landschap en de waarneming daarvan. In de loop van de jaren zijn de antwoorden steeds intenser en abstracter geworden.