Hans-Willi NotThoff - Grote abstracte originele serie “Cargo” gelimiteerde editie

• Originele kleurenzeefdruk uit de serie “Cargo”. Oplage van slechts 50 exemplaren, gesigneerd en genummerd in potlood. Zeer goede staat.

Hans-Willi Notthoff is een volbloed schilder die kleur, als essentieel ingrediënt in zijn schilderijen, centraal stelt in zijn werk. Mensen hebben al sinds de oudheid met dit fenomeen te maken.
De filosofen Plato en Aristoteles, Newton en Goethe als moderne denkers, gerenommeerde schilders uit de 20e eeuw zoals Wassily Kandinsky, Johannes Itten en Josef Albers onderzochten kleur als materiaal en symbool en ontwikkelden alomvattende kleurentheorieën die nog steeds de basis vormen van het onderzoek van vandaag. Kleur en het gebruik ervan in schilderkunst, mozaïeken, glas-in-lood en textiel hebben een grote invloed op de cultuurgeschiedenis van het Westen. In het christendom maakten gekleurde ramen deel uit van een complexe iconografie van licht en een integraal onderdeel van liturgische processen.
Voor de abstracte kunst diende de theoretische discussie over kleur als een belangrijke basis voor de opkomst van nieuwe stijlen. Monochrome en meditatieve houdingen, expressieve abstractie en kleurveldschildering van Rothko tot Albers bepalen de kunst van de naoorlogse periode. Josef Albers (*1888 in Bottrop) publiceerde in 1963 zijn boek ‘Interaction of Color’ en presenteerde zijn perceptie-theoretische overwegingen, die de basis vormen van zijn kleurenveldstudies. Albers onderzocht de interactie van kleurrelaties en maakte onderscheid tussen ‘feitelijke feiten’, de objectieve optische omstandigheden, en ‘feitelijke feiten’, de subjectieve zintuiglijke visuele ervaring. Daarmee formuleerde hij algemeen geldende stellingen die ook toepasbaar zijn op het werk van Hans-Willi Notthoff.
Notthoff, die zijn studie voltooide bij de bekende kleurruimte-lichaamschilder Gotthard Graubner, houdt zich intensief bezig met de uiteenlopende aspecten van kleurtheorieën en analyseert de werking en harmonie van kleur in zijn schilderijen.
In de huidige reeks werken staat consequent een uiterst gereduceerde vormentaal centraal. Cirkels dienen als onderzoeksvelden die op uiteenlopende manieren als hoofdrolspelers op het scherm verschijnen. De kunstenaar positioneert de gekleurde ronde schijven op het schilderoppervlak in verschillende compositieschema's. Hans-Willi Notthoff maakt hele reeksen beelden die hetzelfde basisformaat hebben. Het doek wordt zo een experimenteel oppervlak voor de schilder, die de cirkels op verschillende manieren rangschikt.
Als de opstelling formeel de verticale centrale as van het beeld volgt, is het resultaat een lineaire statische en merkbare rust van de cirkels, die bestaan uit een binnenste kern en buitenste, concentrische ringen. De schilder bepaalt intuïtief de combinatie van kleuren, maar volgt bij het maken van de selectie rationeel de wetten van verschillende kleurentheorieën, waarover hij uitgebreide kennis heeft.
Als de exacte compositorische oriëntatie van de objecten in het midden van het beeld ontbreekt, is het effect van de ronde elementen in de beeldruimte gespannen en impulsief. De gekleurde schijven vliegen gewichtloos en energiek over het doek en staan in opvallende relatie tot elkaar. In plaats van gecentreerde starheid bepalen dynamiek en beweging wat er gebeurt. De kleurrijke ballen werken, zweven en draaien op en neer, of zijwaarts voorbij de rand van de beeldruimte. De kleuren glinsteren en flikkeren, schijnen en schitteren en presenteren zich als onafhankelijke lichamen in polyfone interactie.
De composities kunnen pastelkleurig en homogeen zijn, maar ook intens gekleurd en contrastrijk. Wanneer ze grenzen aan donkere kleuren, lijken lichtere tinten nog helderder en omgekeerd. De valentie van de kleur verandert met de betreffende omgeving. De schilder verkent het hele spectrum van het palet en analyseert kleur als materiaal, waarbij hij de fysieke aanwezigheid en de psychologische impact ervan onderzoekt.
De acrylverf wordt gedeeltelijk als glazuur aangebracht, waardoor de onderste verflagen doorschijnen en zo twee originele kleuren worden toegevoegd om nieuwe waarden te creëren. De kijker kan de procesmatige totstandkoming van de afbeelding volgen en herkennen waar de kunstenaar de eerste ring met een brede kwast heeft getekend en waar de volgende. Een kompas zorgt voor nauwkeurige symmetrie en precieze rondingen. Het beeldritme is soms gelijkmatig, soms onregelmatig en inconsistent. De geometrische vormen en hun opstelling bepalen de fysieke ruimtelijke structuur van de werken. Het klankspectrum aan kleuren is eindeloos en roept warmte, kou, zwaarte, lichtheid, melancholie of puur geluk op. Hans-Willi Notthoff lijkt de aard van kleuren psychologisch te onderzoeken.
Het vastleggen van de beelden vereist logica, esthetische gevoeligheid en een hoge mate van sensualiteit. De kijker kan zowel intellectueel als emotioneel betrokken zijn. Caspar, de dertienjarige zoon van de kunstenaar, interpreteert de schilderijen van zijn vader als “planeten in het universum” die grote rust uitstralen. Misschien associeert het oorspronkelijke symbool van de cirkel zaken als de kosmos, ons zonnestelsel of de maan.
In het werk van Hans-Willi Notthoff heeft kleur de representatie overwonnen en staat ze in de hiërarchie boven de figuratieve wereld om als autonoom voorbeeld te verwijzen naar het pure ZIEN als een elementaire handeling.
Gisela Elbracht-Iglhaut www.kunstmuseum-solingen.de