Anton Heyboer - Het dier

Toen Anton in 1951 in de psychiatrische inrichting bij Santpoort dacht dat hij gek was heeft een hert hem de weg gewezen. Hij zag in de ogen van dat hert (in de Haarlemmer Hout was een hertenkamp) hoe en waar hij de weg terug naar zichzelf kon vinden: afdalen naar die ondergrond of oergrond in je ziel waar de buitenwereld nog niet bestaat. Naar de wortels van het leven.
   Hij tekent het dier als “Het Dier” als de uitbeelding van een oerbeeld. Of, zoals Anton het zelf zegt: alle krachten die er over zijn, doordat de liefde niet volledig de ziel omvat. Of ook, op een ets: “De onschuld van het dier is naakt. De mens is zich bewust van zichzelf en dus ook van zijn schaamte. Dat is de cultuur”.