Koen Vermeule - uitzicht op zee - Vendu

Koen Vermeule schildert graag landschappen – weidse landschappen met zware luchten, diepe horizonnen en brede voren in dikke klei. Hij schildert ook graag mensen, eenzame mensen vaak die verloren in de wereld lijken rond te dolen. Toch komt de combinatie van landschap en mens zoals te zien op Vermeule’s Skywriter niet vaak voor in zijn oeuvre.

We zien een jonge schilder, of eigenlijk een graffiti- spuiter (petje op, vuile, donkere broek) die aan de vloedlijn staat. De zee is kalm, de lucht is wit en de jongen gebruikt die maagdelijke witheid om met zijn spuitbus een tag in de lucht te schrijven – wat nog lijkt te lukken ook. In de leegte tekenen zich drie zwarte boogjes af. Ze hangen als vleugelslagen in de lucht.

De combinatie van landschap, figuur en geste maken Skywriter tot een doek met een grote symbolische lading. Op het eerste gezicht doet het wat denken aan de uitdrukking ‘pissen in de wind’ die een moment weergeeft waarop de mens zijn eigen kracht tegenover die van de natuur schromelijk overschat – de jongen gebruikt niet voor niets een spuitbus, en geen kwast. Toch lijkt Vermeule niet louter onmacht te willen tonen: de verf wordt niet door de wind in zijn gezicht geblazen, maar blijft juist hangen. Dat is een magisch moment en die magie wordt nog eens versterkt door de titel, die ook verwijst naar oude vliegtuigen die vroeger op mooie, zonnige dagen aan een heldere hemel op grote hoogten sierstrepen of reclameletters in de lucht schreven. Dit alles doet vermoeden dat Vermeule met zijn Skywriter vooral iets wil zeggen over ambitie. Dat je als kunstenaar moet maken watje wilt, bijvoorbeeld. Dat je je nooit bij het onvermijdelijke neer moet leggen. Dat tegenslagen je ook sterker kunnen maken. Dan krijg je namelijk vleugels.